ระเบียงบรรณปันสาระ
มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ จังหวัดนครศรีธรรมราช อาจจะเป็นสถาบันการศึกษาแห่งเดียวที่ไม่มีรั้วกั้นเขตแดนดังเช่นมหาวิทยาลัยอื่นๆ ในประเทศไทย 
เนื่องจากกระทรวงมหาดไทยได้อนุมัติพื้นที่สำหรับจัดตั้งมหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ครอบคลุมพื้นที่หลายตำบล คือ ตำบลหัวตะพาน ตำบลไทยบุรี ตำบลท่าศาลา ตำบลโพธิ์ทอง จึงมีเส้นทางออกจากพื้นที่ 9,000 ไร่ของมหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ได้หลายเส้นทาง 
แต่พื้นที่จะมีรอยเชื่อมต่อกับวัดหลายวัดประจำตำบล มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ด้านข้างจะติดกับลำคลอง คือ คลองเกียบ กับคลองท่าสูง จึงใช้ลำคลองเป็นรั้วกั้นพื้นที่จากชุมชนมหาวิทยาลัย
เรามานับเส้นทางออกจากพื้นที่มหาวิทยาลัย ซึ่งพื้นที่หมู่บ้านเหล่านั้นกลายเป็นรั้วให้มหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์โดยปริยาย มาเริ่มนับจากทิศตะวันออก คือ ด้านหน้ามหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ซึ่งหันหน้าบ้านสู่อ่าวไทย จะตัดออกไปสู่ถนนทางหลวง 401 ซึ่งเป็นพื้นที่ตำบลท่าศาลา ถนนมหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์จะมีเส้นทางออกไปยังวัดนางตรา 
และหากเป็นด้านข้างมหาวิทยาลัย จะเป็นเส้นทางออกวัดแส็งแรง วัดบนถนน วัดคลองดิน นับเป็นอีก 2 เส้นทาง ทางออกตรงสามแยกสนามกีฬาตุมปัง คือ เส้นทางไปสู่วัดโคกเหล็ก ทางออกประตูหลังมหาวิทยาลัยคือชุมชนสาธิตวลัยลักษณ์พัฒนา ในพื้นที่ตำบลไทยบุรี และด้านหลังกลุ่มบ้านพักบุคลากรวลัยนิวาสจะมีทางออกผ่านคลองเกียบไปสู่วัดเก่าแก่คือวัดสโมสร 
นอกจากนี้ยังมีเส้นทางเล็กๆ ข้างศูนย์กีฬาผ่านพื้นที่เกษตรชาวบ้านออกสู่วัดพระอาสน์ได้อีกด้วย นับว่าเป็นพื้นที่ Unseen ก็ว่าได้ เพราะล้อมรอบด้วยวัด ซึ่งนี่ยังไม่ได้นับวัดตุมปังร้างซึ่งขึ้นทะเบียนโบราณสถานตุมปังไปแล้ว อีกทั้งยังมีวัดจันทร์ร้างที่โบราณเคยอยู่มุมหนึ่งของพื้นที่เป็นสระน้ำสวนมหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ในปัจจุบัน 
บันทึกเรื่องราวน่าทึ่งนี้ไว้ให้เข้ากับบรรยากาศมหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์ ร่วมเป็นเจ้าภาพทอดผ้าป่าสามัคคีวัดแส็งแร็ง ตำบลโพธิ์ทอง ประจำปี 2566 วันนี้ (26 เมษายน 2566) ซึ่งมหาวิทยาลัยวลัยลักษณ์จะหมุนเวียนจัดกิจกรรมทอดผ้าป่า ทอดกฐิน ทำบุญให้ทานไฟ กับวัดรายรอบทุกปี
Visits: 17
บรรณารักษ์
