ลูกประ : ไม้ผลประจำถิ่น@นครศรีธรรมราช

การใช้ประโยชน์จากป่าประ

1. ใช้ประกอบอาหาร โดยนำมาดอง ต้ม คั่ว ทอด ฉาบ และประกอบอาหาร เช่น แกงส้ม น้ำชุบ ลูกประทรงเครื่อง ฯลฯ
2. ใช้เป็นสีย้อมผ้า  ใบของต้นประนำมาทำสีย้อมผ้า จะให้สีน้ำตาลอ่อน น้ำตาลเข้ม สีอิฐ และสีชมพูอมแดง
3. ใช้ทำของเล่น  โดยนำมาทำเป็น “ลูกหวือ” ของเล่นเด็ก ๆ ในสมัยก่อนเก่า

การรักษาป่าประ ตามความเชื่อและภูมิปัญญาชาวบ้าน

ชาวบ้านในชุมชนจะมีพิธีกรรมการเปิดป่าประ เพื่อบวงสรวงเจ้าที่หรือเทวาอารักษ์ที่ดูแลป่าประ โดยมี  “ต้นประขวัญ” ซึ่งเป็น ต้นประในพิธีกรรม 1 ต้น เป็นตัวแทนแห่งความเป็นศิริมงคล ซึ่งการมีพิธีกรรมนี้ชี้ให้เห็นถึงคุณธรรม จริยธรรมในด้านความเคารพต่อผู้มีพระคุณที่ทำให้ได้มีลุกประกิน แม้จะไม่เห็นตัวตนแต่เป็นเรื่องของความเชื่อและจิตวิญญาณที่ทำแล้วให้เกิดความสุขและมั่นใจ ภูมิปัญญาของการอนุรักษ์ป่า

ลูกประ เป็นผลของต้นประซึ่งเป็นไม้ป่า ขึ้นในป่าดงดิบบนภูเขา มีปีละครั้งเท่านั้น เพราะฉะนั้นการจะได้มาเราต้องเข้าไปหาในป่า บนภูเขา ประเหมือนกับยางตรงที่ลูกแตกแล้วปลิวกระเด็นไม่หล่นใต้ต้น ประขึ้นเป็นป่าเรียกป่าประเวลาขึ้นไปหาต้องขึ้นไปเป็นหมู่คณะห้ามไปคนเดียวเพราะจะหาไปได้เรื่อยและหลงอยู่ในป่าได้ และด้วยภูมิปัญญาการถนอมอาหารของท้องถิ่นทำให้มีการดองเพื่อจะเก็บอาหารไว้ได้นาน ๆ ประดองกินเป็นผักเหนาะ  ใช้ปรุงอาหาร แกงส้ม ต้มทิ หรือกินแกะกินเฉย ๆ ก็ได้

ประเป็นไม้ยืนต้นขนาดใหญ่ไม่เหมาะและไม่นิยมที่จะปลูกบริเวณบ้าน ที่กรุงชิงฤดูกาลที่ประแตกยอด ทั้งเขาจะเป็นสีชมพูอมแดง สะท้อนแสงแดด ตัดกับสีเขียวของขุนเขา สีฟ้าของท้องฟ้าวันที่ฟ้าใส ใส สวยจนอยากให้มาดูด้วยกัน ป่าประไม้ประจำถิ่นที่เมืองนครศรีธรรมราช