Previous
Next
เรื่องนี้นางเอกอย่าง “ฮย็อนซูบิน” เป็นตัวเดินเรื่องหลัก โดยจะเป็นผู้เล่าเรื่องในชีวิตปัจจุบันของเธอในฐานะนักวิจารณ์วัฒนธรรมกระแสนิยมและนักสัมภาษณ์มือทองที่มีงานยุ่งตลอดเวลา สลับกับเนื้อความในบทความที่จะบอกเล่าเรื่องราวชีวิตของเธอวัยเจ็ดขวบในอดีตองเธอในฐานะนักวิจารณ์วัฒนธรรมกระแสนิยมและนักสัมภาษณ์มือทองที่มีงานยุ่งตลอดเวลา สลับกับเนื้อความในบทความที่จะบอกเล่าเรื่องราวชีวิตของเธอวัยเจ็ดขวบในอดีต
เล่าในบรรยากาศที่ไม่ใช่แนวสืบสวนหรือระทึกขวัญแบบเต็มขั้น แต่จะออกแนวอึมครึมนิดนึง ไม่ได้เศร้าหรือหดหู่ แต่เราอ่านแล้วรู้สึกหมองๆ มัวๆ เหมือนความทรงจำของฮย็อนซูบิน ที่เธอคิดว่าความทรงจำวัยเด็กของเธอแจ่มแจ้งถึงขั้นลงมือเขียนบทความย้อนยุคได้แล้ว แต่ในความเป็นจริง ลึกๆ แล้วเธอยังไม่มั่นใจอะไรบางอย่าง เลยเป็นต้นตอของการตามหาเรื่องราวในอดีตเพื่อตอกย้ำว่าสิ่งที่เธอคิดเธอเห็นเมื่อวันวานเป็นเรื่องจริงหรือไม่ และนั่นนำไปสู่ความจริงบางอย่างที่น่าสะพรึงกลัวของคนในบ้านหลังนั้น
"บ้านไลแลค" เป็นบ้านแบบทากากูจูแท็ก หรือเป็นบ้านพักอาศัยที่มีหลายๆ ห้อง ในบริเวณเดียวกัน โดยเจ้าของบ้านเปิดให้คนจากหลายๆ ครอบครัวเข้ามาเช่าพักอาศัยกัน ตัวละครในเรื่องจึงมีค่อนข้างเยอะ เราจะรับรู้ถึงการมีอยู่ของตัวละครเหล่านั้นผ่านมุมมองการเล่าเรื่องในรูปแบบของบทความในอดีตของนางเอก ซึ่งนางเอกวัยเด็กจะเรียกบุคคลเหล่านั้นด้วย "ฉายา" ตามประสาเด็กๆ ก่อนที่เราจะค่อยๆ รู้จักพวกเขามากขึ้นผ่านมุมมองของนางเอกที่โตแล้ว เริ่มแยกแยะและเห็นความแตกต่างของตัวละครได้มากขึ้น แถมในเรื่องก็มีภาพแผนผังในบ้านไลแลคประกอบด้วย อ่านไปเปิดดูแผนผังไปก็เข้าใจง่าย ตามเรื่องได้ไม่ยาก ไม่ต้องกังวลว่าจะอ่านแล้วจำชื่อตัวละครไม่ได้เลย