วันที่แม่ไม่อยุ่ แอดอยาก ชวนอ่าน หนังสือเล่มนี้สะท้อนอารมณ์ถึงคนที่เป็นสามีและลูกถึงเมียและแม่ในวันที่เขาไม่อยู่แล้ว
เนื้อหาได้แบ่งออกเป็นบท ๆ ที่มีการย้อนรำลึกความทรงจำของสามี และลูกทั้งสามคนของแม่ ในแง่มุมต่าง ๆ ที่มีคุณค่า แต่คุณค่ากลับไม่ถูกมองในขณะที่อยู่ด้วยกัน แต่กลับมามองคุณค่าในสิ่งที่เกิดขึ้นว่ามีมากมายมหาศาล และเมื่อวันเวลาผ่านไป สิ่งเหล่านั้นไม่อาจะเรียกกลับมาได้
ชวนอ่านกัน “วันที่แม่ไม่อยู่” เล่มนี้ หากลองอ่านแล้วจะรู้ว่า หากเราไม่เอาใจใส่คนที่เรารักในระหว่างที่เขายังอยู่กับเรา ก็จะไม่มีประโยชน์อะไรเลยหากวันนึงเขาไม่อยู่แล้ว สิ่งที่เราจะได้รับคือ จะต้องมาอยู่ในสภาพเหมือนในหนังสือเล่มนี้
ข้อมูลของแม่ในวันที่หายตัวไป
ชื่อ : พักโซ-นยอ
เกิด : 24 กรกฎาคม ปี ค.ศ. 1938 อายุ : 69 ปี
รูปร่างหน้าตา : ผมตัดสั้น มีผมหงอกแซม โหนกแก้มสูงใส่เสื้อเชิ้ตสีฟ้า เสื้อคลุมสีขาว สมกระโปรงพลีตสีครีม รองเท้าแตะสีน้ำเงิน
สถานที่หายตัวไป : รถไฟใต้ดิน สถานีโซล
ข้อมูลหนังสือ
แปลจากหนังสือ: 엄마를 부탁해
ผู้เขียน: ชินกยองซุก Kyung-Sook Shin
ผู้แปล: วิทิยา จันทร์พันธ์
สำนักพิมพ์: แพรวสำนักพิมพ์

ชวนมาค้นพบความหมายของผู้หญิงที่ได้ชื่อว่า “แม่” ด้วยสำนวนการเขียนตามแบบฉบับวรรณกรรมเกาหลีที่สามารถรีดเค้นอารมณ์ความรู้สึกทั้งของลูก สามี และคนเป็นแม่ จนทำให้ฉุกคิดได้ว่า ผู้หญิงคนหนึ่งที่เราทั้งหลายเห็นว่าเป็น “แม่” นั้นก็มีชีวิตเป็นของตัวเอง เคยมีความฝันในชีวิตเช่นกันเธอไม่ได้เกิดมาเป็นแม่ตั้งแต่แรก
"ความทรงจำเกี่ยวกับมนุษย์คนหนึ่งมีมากแค่ไหนกันนะ โดยเฉพาะความทรงจำเกี่ยวกับแม่"
“ความทรงจำเกี่ยวกับมนุษย์คนหนึ่งมีมากแค่ไหนกันนะ โดยเฉพาะความทรงจำเกี่ยวกับแม่”
ความทรงจำของพ่อ ลุกที่มีต่อแม่…ที่หายตัวไป
- แม่เป็นนักเล่าเรื่องตัวยง
- แม่อ่านหนังสิอไม่ออก
แม่เลี้ยงหนอนไหม หมักนูรุก ทำเต้าหู้ขาย เพื่อหารายได้เข้าบ้าน และเป็นการออมเงินที่ดีที่สุดของแม่
เป็นนักต่อรองที่หาตัวจับยาก
- แม่ปวดหัวบ่อยมาก เคยปวดถึงขั้นหมดสติ
การหายตัวไปของแม่ เป็นเหมือนการหวนรำลึกถึงความทรงจำที่ลืมเลือนไปเกือบหมดแล้ว และสร้างความเจ็บปวดให้กับพ่อและลูก
สำหรับลูกสาวคนเล็ก เมื่อแม่หายตัวไป เธอได้แต่อึดอัดในใจ เฝ้าคิดถึงชีวิตของแม่สมัยที่แม่ยังอยู่ คำพูดของแม่ที่เธอปล่อยผ่านเข้าหูซ้ายทะลุหูขวา
นิยายเรื่องนี้นำพาผู้อ่านดิ่งสู่อารมณ์ ความเศร้า ความสำนึกผิดต่าง ๆ ที่มีต่อภรรยาและแม่ หลังจากที่แม่วัยชราที่หายตัวไป การเล่าเรื่องนั้นได้เล่าไปยังช่วงที่แม่ยังอยู่ ซึ่งทุกคนได้ “หลงลืม” แม่กันไปหมดแล้ว และตระหนักได้ว่า คำว่า “สูญหาย” กับคำว่า “หลงลืม” นั้นมีความหมายแทบไม่ต่างกัน
และนิยายเรื่องนี้เปรียบเสมือนคำสารภาพที่แสนทุกข์ระทมของพ่อและลูกที่รู้สึกผิดต่อสิ่งที่ผ่านมาตอนที่แม่ยังไม่หายไป
– มนุษย์เรายิ่งเผชิญชีวิตอยู่บนโลกนี้นานแค่ไหน ก็ยิ่งพบเจอความโหดร้ายมากขึ้นแค่นั้น– เมื่อเกิดเรื่องไม่ดีขึ้น มนุษย์เรามักอยากย้อนเวลากลับไปแก้ไขเสมอ เอาแต่หมกมุ่นคิดว่าตอนนั้นไม่น่าทำแบบนั้น
Credit: chachii
- แม่ คือ คนที่ไม่มีสิทธิ์เลือกว่าชอบหรือไม่ชอบทำงานบ้าน เพราะเป็นสิ่งที่ต้องทำ
- แม่ คือคนที่มีความสุขที่สุดตอนได้เห็นลูก ๆ นั่งรอบโต๊ะกินข้าว แย่งกันกินจนช้อนชนช้อน ทั้งที่ตัวเองเกลียดการทำอาหาร
- แม่ คือคนที่เจ็บปวดจากอาการป่วยเจียนตาย แต่ต้องปิิดบังความจริงไม่ให้ลูกรู้
- แม่ คนที่มีคำพูติดปากมาทั้งชีวิตว่า "ขอโทษ" ทั้งที่ไม่ได้ทำอะไรผิด
- แม่ คือคนที่มักจะถูกสามีของตนตำหนิ กล่าวโทษบางอย่างและใช้คำหยาบคายด้วยเสมอ
- แม่ คือคนที่ไม่ว่าจะอยู่ที่ไหน สุดท้ายแล้วก็ยังเป็นห่วงเป็นใยบ้าน และคนในบ้านมากที่สุดอยู่ดี
- แล้วถ้าวันหนึ่งแม่ไม่อยู่ คุณเคยนึกถึงวันนั้นไหม
อ่าน ฟัง เพิ่มเติม
วันที่แม่ไม่อยู่ 엄마를 부탁해 Kyung-Sook Shin
Hits: 618
Facebook Comments
No related posts found